Paradijsvogel

Lieve Janneke,

Wij nemen geen afscheid, in gedachte blijf je altijd bij ons,
daarom geen woorden van afscheid, maar woorden van dank;

Dank voor de enorme hoeveelheid liefde die je ons hebt gegeven en wij weer door kunnen geven. Dank voor je grote zorgzaamheid, wij voelden ons koning(in) als wij in Abcoude op bezoek kwamen. En het zinnetje: “Bel je als je thuis bent!”, zit dankzij jou muurvast in ons reportoire.

Dank voor dat je zei wat je dacht en deed wat je zei; je kleurt onze herinneringen, met jou was het nooit saai. Wat konden wij van je genieten en met je lachen.

Dank voor je vechtlust, na je herseninfarct in 1991 heb je je terug geknokt tot het mooie mens waar wij nu zoveel van houden: een paradijsvogel, die soms een beetje anders was dan de rest. Maar wie onvervangbaar wil zijn, moet anders zijn dan de rest.

Jij bent onvervangbaar.

Dank dat je alles deed op jouw manier.